خودم برای خودم.....

زنده ام

به این معنا که حرف میزنم ، راه میروم ، میخندم و نفس میکشم . عمیق و پرصدا . دم و بازدم . و باز دم و بازدم ! این تکراریست که وقتی چیزی اذیت مان میکند از آن بیزار میشویم و وقتی همه چیز بر وفق مراد است دو دستی میچسبیمش که بماند برایمان .. و این روزها برایم فرقی ندارد . پس ..... بماند.  

خودم برای خودم........

واقعا چرا حال همه خوب است ؟ چرا من حس میکنم حال همه خوب است ؟ حالم خوب نیست . مدیون بودن درد بدی ست . چه بمانی و چه بروی مدیونی . چه بمانی و چه بروی ظالمی و این قانون سختی ست ......          خدا را چه دیدی ، شاید یک وقت حالم دوباره خوب شد . شاید ....

خودم برای خودم........

یک وقت هایی هم توی زندگی ما هستند که اسمشان میشود ، از آن وقت ها  حوصله هیچ چیز را نداری ، دلت هیچ چیز نمیخواهد . اما چیزی کم است ! مثل غذایی که نه شور است و نه شیرین ، اما خوشمزه هم نیست . انگار یک چیزی ته قلبت نشسته و تمام بهانه های شاد بودنت را میخورد . چیزی که تمام خوش هایت را از اعماق وجودت میکشد بیرون و تو خالی میشوی ! و درست همین لحظه است که با خودت فکر میکنی : چگونه پایان خواهم یافت ؟ چگونه خواهم مرد ؟ و اینکه اصلا چرا تمام این سالها را زیسته ام . و در این حال باز هم چیزی ته قلبت دارد تو را میخورد ... خودم برای خودم........ادامه مطلب